εντελευτώ

ἐντελευτῶ, -άω (Α)

πεθαίνω σ' έναν τόπο («καὶ οἷς ἐνευδαιμονῆσαί τε ὁ βίος ὁμοίως καὶ ἐντελευτῆσαι ξυνεμετρήθη», Θουκ.).